İki gün önce Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu’nun aramızdan ayrılıp ebediyete intikalinin 5’nci yıl dönümüydü…
     Eceli ile mi öldü? Yoksa sabotaj sonucu öldürüldü mü? Tartışmalarının halen devam ettiği günümüzde ben bugün birkaç gün gecikmeli de olsa rahmetlinin kendi kaleme alıp, seslendirdiği ‘ÜŞÜYORUM!’ şiirini bugün köşemde yayınlamak içimden geldi.
      Muhsin Yazıcıoğlu ile birlikte Hakka yürüyen tüm dava arkadaşlarına, Allah’tan bir kez daha rahmet diliyor ve mekânları cennet olsun diyorum.
 
              ÜŞÜYORUM
 
Bir coşku var içimde bugün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi, süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum..