Vahide Şefkatlioğlu’nun hayatı o gece tankın altına uzanan bir direnişe, bir milletin kaderini değiştiren hikâyeye dönüştü. Eşini şehit veren, bir bacağını kaybeden Şefkatlioğlu, 15 Temmuz’u gözyaşlarıyla anlattı:
“O gece darbenin ne olduğunu bile bilmiyordum ama konu vatan olunca gerisi teferruattı. Bizim askerimiz bize ateş açmaz diye düşünüyorduk. Ama o gece gördük ki içimize sızanlar bu üniformayı kirletti.”
Tankın Altında Kalan Bir Direniş Hikayesi
Vahide Şefkatlioğlu, kardeşinden aldığı bir telefonla sarsıldı: “Ömer, darbe olmuş, haberin var mı?” O an ne olduğunu tam bilmeden eşiyle birlikte sokağa çıktı. Şefkatlioğlu ailesi, önce emniyet müdürlüğüne, ardından Atatürk Havalimanı’na yöneldi. Ancak orada hain kurşunlar ve tanklar halkın üzerine yürüyordu.
“Tank tam üstümüzden geçti. Eşim o an şehit oldu, ben bacağımı kaybettim. Ama Rabbim o kadar büyük ki acı bile hissetmedim. O an tek düşündüğüm şey vatandı.”
Şanlıurfa 5 Şehit, 14 Gazi Verdi
Türkiye Harp Malulü Gaziler Şehit Dul ve Yetimleri Derneği Şanlıurfa Şube Başkanı Mehmet Yavuz da 15 Temmuz’un yıldönümünde açıklamalarda bulundu:
“Şanlıurfa o gece 5 şehit, yaklaşık 14 gazi verdi. Darbe girişiminde bulunanlar Türk Silahlı Kuvvetleri içine sızmış teröristlerdi. Allah bir daha bu millete 15 Temmuz’u yaşatmasın.”
“Vatanımızı Çiğnetmedik”
Vahide Şefkatlioğlu, yaşadıklarının ardından geçirdiği uzun tedavi sürecinde hiç yılmadı. Yoğun bakımda geçen 2,5 ay, hastanede geçen 1 yıl boyunca direndi. Gözünü açtığında söylediği ilk cümle ise unutulmazdı:
“Vatan kurtuldu mu?”
O gün eşini toprağa veren, bir bacağını kaybeden Şefkatlioğlu, bugün dimdik ayakta. Onu en çok yakan şey ise Türk bayrağını taşıyan asker görünümlü hainlerin halka ateş açması:
“Askerimiz bize bunu yapmazdı. O tankları kullananlar bizim evlatlarımız değildi. Biz, halk olarak o gece hem vatana hem bayrağa hem ezana sahip çıktık.”
Milletin Zaferi, Kadınların Onuru
15 Temmuz’un 9. yılında, Şanlıurfa’dan yükselen bu ses bir kez daha gösteriyor ki bu topraklar kolay kazanılmadı. Vahide Şefkatlioğlu gibi kadın kahramanlar, sadece kendi ailelerini değil, bir milletin kaderini omuzladı.
“O gece korkmadım çünkü iman vardı. Bugün olsa yine çıkarım. Çünkü bu vatan hepimizin. Ve biz o gün alnımız açık, başımız dik çıktık sokağa.”
