Osmanlı Devletinin son zamanları tam bir kaos dönemi diyebileceğimiz bir dönem yaşanmıştır..Özellikle batıllılaşma serüvenin başladığı Tanzimatla birlikte.Avrupa'ya aşırı hayranlık besleyen ve kurtuluşu Avrupa'nın her dediğini yapmakla bulan bir güruhun ortaya çıktığı bir dönemdir.
Bu dönemde o kadar aşırı gidilmiştir ki artık adeta Avrupa'dan gelen her şey müspet görülmeye başlanmıştır.Adeta batı karşıtlığı yapmak olanaksızdır.Aşırı batı hayranlığı almış başını giderken bu hastalığa yakalanmayan ve bu etkiden uzak kalmaya çalışan Padişah II. Abdülhamid Handır.Sultan II. Abdulhamid bütün bu kargaşa ve sıkıntıya rağmen Osmanlı Devletinin küresel ve etkin olan gücünü hükümdarlığı döneminde korumayı başarmıştır.
Özellikle saltanatı döneminde Filistin konusunda göstermiş olduğu tavizsiz tutum onu başta Yahudiler olmak üzere Ortadoğu'da kirli emelleri olan İngiltere ve bir çok devletinde hedefi haline getirmiştir.
II.Abdulhamidin bu siyasetinden rahatsız olan güçler içerideki bazı gafilleri de kullanarak 31. mart ayaklanması neticesinde saltanattan indirmiştir.
Son zamanlardaki yaşanan olaylar bana II.Abdulhamidin başına gelenleri hatırlattı.Son yıllarda İktidarın Başbakan Recep Tayyip ERDOĞAN şahsında Ortadoğu'daki ve çevremizdeki faal uyguladığı dinamik dış politika bir çok güç merkezini rahatsız etmiştir.Bu güç merkezleri de kendileri için tehlike gördükleri Erdoğan'ı devirmek için özellikle içerideki bazı gafilleri kullanarak harekete geçmiştir.Bu gafillerde Osmanlıdaki gafiller gibi yaptıkları yanlışın farkında olmadan bu işleri Vatanı kurtarma adı altında yürütmektedirler. Fakat kendi bindikleri geminin kaptanını saf dışı bırakarak ve geminin batmasına neden olabileceklerinden bi haber katı bir şekilde akıl tutulmasına yakalanmışlardır.
Tarihte Sultan Abdulhamidin düşürülmesine yardım eden ve daha sonra yanlış yaptığını anlayan şair Rıza Tevfik BÖLÜKBAŞI'NIN 2.Abdülhamid'in ruhundan bir nevi yardım ve özür dilemesini anlattığı şiirin bir kaç dörtlüğünü aktarayım.
Nerdesin şevketlim, sultan hamid han?
Feryâdım varır mı bârigâhına?
Ölüm uykusundan bir lâhza uyan,
Şu nankör milletin bak günâhına.
"Pâdişah hem zâlim, hem deli' dedik,
İhtilâle kıyam etmeli dedik;
Şeytan ne dediyse, biz 'belî' dedik;
Çalıştık fitnenin intibahına.
Tahkire yeltenen tac-ü tahtını,
Denedi bu millet kara bahtını;
Sınad-ı sillenin nerm ve sahtını,
Rahmet et sultanım suz-i âhına.
Târihler ismini andığı zaman,
Sana hak verecek, ey koca sultan;
Bizdik utanmadan iftira atan,
Asrın en siyâsî padişâhına.
"Pâdişah hem zâlim, hem deli' dedik,
İhtilâle kıyam etmeli dedik;
Şeytan ne dediyse, biz 'belî' dedik;
Çalıştık fitnenin intibahına.
Dîvâne sen değil, meğer bizmişiz,
Bir çürük ipliğe hülyâ dizmişiz.
Sade deli değil, edepsizmişiz.
Tükürdük atalar kıblegâhına.
Lâkin sen sultânım gavs-ı ekbersin
Âhiretten bile himmet eylersin,
Çok çekti şu millet murada ersin
Şefâat kıl şâhım mededhâhına.
......................................