Eğitim dört ayaktır malumunuz. Öğrenci - öğretmen – veli – idare. Herkes kendi açısından değerlendirir. Bu çokta anormal bir durum değildir aslında. Ama ortak bir anlayış, hedef olmalıdır ki, ortak bir sonuca ulaşılabilsin. Bu dört ayağın merkezinde öğretmen vardır. Öyleyse en çok onlar dinlenmelidir. Çünkü mutfağın içi onlardan sorulur.
Ve öğretmenlik mesleği kutsaldır. Peygamberlik mesleğidir öğretmenlik. Doğruyu görmeyi, iyiyi işitmeyi, hikmeti seçebilmeyi, hakkı fark edip ayıklayabilmeyi, merhameti ve daha tüm hayırları şerlerden ayrıştırmayı öğretendir öğretmen. Değerlidir öğretmen.
Peki öğretmen en çok ne ister bilir misiniz, istikrar evet istikrar ister. Bir sonraki yılda nelerin olabileceğini kestirmek ister. Geleceğine yönelikte istikrar ister. Güven ister. Eğer denecek olsa hangi kurumda taşlar yerinden sık sık oynatılmamalıdır elbette ki eğitim derim. Elbette yenilikler ve hayırlara kapatılmamalıdır kapılar ancak net olmalıdır her şey. Askıda kalan bir şey olmamalıdır eğitimde. Aralık payı sıfıra en yakın olmalıdır. Ve esas olarak öğrencilerin menfaati gözetilmelidir.
Eğitim esasta gönül işidir ancak şartları itibarı ile olanaksız konumlarda olan öğretmenlerimiz ekstradan gözetilmelidir diye düşünüyorum. Bu sadece doğu batı meselesi olarak değil de bir bütün olarak değerlendirilmelidir. Başarıya giden yolda tüm pürüzler temizlenmeli ve ayrıntılara değil esas olana yani gerçek eğitime yoğunlaşılmalıdır.
Adamın biri yıllarca Meksika’dan Amerika’ya motoruyla gidip geliyormuş. Kapıdaki görevli adamdan şüpheleniyor ve her defasında adamın motorunu sıkı sıkıya arayıp tarıyormuş. Adamın motorunda iki taraflı bir heybe varmış ve adam içine hep kum koyuyormuş. Doğal olarak kumu gören görevli sadece kumla uğraşıp duruyormuş. Uzun süre uğraşıyor ve bıkıp hadi geç demek zorunda kalıyormuş. Böylece uzun yıllar geçmiş ve görevli emekli olmuş. Bir gün bir kafeteryada otururken bakmış ki o kum taşıyan motorlu adamda orda. Sevinmiş. Usulca yanına yaklaşarak sormuş “sen yıllarca bir şey kaçırıyordun değil m? Bunu biliyordum ama seni yakalayamıyordum. Şimdi emekli oldum artık bana yalan söylemene gerek yok. Söyler misin o motorda ne kaçırıyordun?” adam gülerek ben motorda bir şey kaçırmıyordum ben motor kaçırıyordum”…
Umarım eğitimle ilgili herkes esas olanın motor olduğunun bilinciyle en kıymetlilerimiz olan çocuklarımıza en iyi eğitim olanaklarını sunup başarılı ve topluma hayırlar getirecek fertler yetiştirebilmenin önemini hep gözetirler.