Şanlıurfa İnsanının Yaşam Mücadelesi

04 Temmuz 2013 Perşembe 15:43

Bu haber kez okundu.

Yaz aylarında çalışmak için çeşitli şehirlere gitmek zorunda kalan Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesinin İnsanı iş bulmanın zorluğu yanında yolda meydana gelen trafik kazaları sonucu can kaybına maruz kalıyor

Düzenli bir maaşı veya belirli bir geçim kaynağı olmayan Şanlıurfa insanı başka şehirlere gidip çeşitli işlerde çalışıp geçimlerini sağlamak zorunda kalıyor. Çalışmak için memleketlerinden göç eden bu insanlar yol parasından kısmak için resmen hayatlarını tehlikeye atıyor. Minibüslerle gittikleri için 15 kişilik minibüse çoğu zaman 30 kişi biniyor ve aynı zamanda bu otuz kişinin eşyası da yüklenince minibüs adeta korkunç bir hal alırken kaza kaçınılmaz oluyor. Bu durumu yaşayanlardan Mustafa Özer ’’Gurbetlik nedir en iyi ben bilirim gurbette zorluk adına ne varsa hepsini yaşadım. Bir seferinde 21 kişilik minibüse 32 kişi binmiştik,bir o kadar da eşya yüklenmişti. Adeta ölüme meydan okuyor gibiydik,ama yol parası daha az olsun diye bunu yapmaya mecburduk ve çok gitmeden minibüs devrildi. çok ağır yaralananlar oldu neyse ki ölen olmadı.bunun yanında 12 ayın giderini sadece 3 ay boyunca biriktirdiğimiz parayla karşılamak zorunda kalıyoruz çünkü başka bir gelirimiz yok diye konuştu ve şöyle devam etti:’’Devlet hiçbir şekilde bize yardımcı olmuyor,oysa ki yardım edip teşvik verse bölge insanı başka yerlere gidip çalışacağına memleketinde kendi işini yapar’’ dedi.Devletten nasıl bir teşvik bekliyorsunuz ?diye sorduğumuzda da,’’Bölge insanı tarım ve hayvancılıktan anlıyor krediler verilip hayvan alımı sağlansa ve bu krediler uygun şartlarla geri ödenmeye çalışılsa bu durumun önüne geçilebilir,bir diğer taraftan aramızda üniversite mezunları var onlara kendi işini yapma imkanı verilebilir ama maalesef halimizi gören yok’’ şeklinde konuştu.

Bölge insanı 3 ay çalışıp memleketlerine dönüp 9 ay boyunca 3 ayda biriktirdikleri parayla geçimlerini sağlamak zorunda,bu insanlar yaz aylarının başlamasıyla birlikte memleketlerini bırakıp gurbete çalışmaya giderler.yolculuk esnasında çeşitli sıkıntılar yaşayan bu insanlar gittikleri yerde de iş aramak zorunda kalırlar,bulunan işte de günlüğü 20 ile 30 tl arasında değişen gündeliklerle çalışırlar.Bu süreç içerisinde çeşitli kazalar geçirenler oluyor,sel gibi doğa olaylarına maruz kalırlar, çeşitli hastalıklara yakalananlar olur.tarla başlarında sıcak su içmek zorunda kalırlar çadırlarda yaşarlar,çoğu zaman elektriksiz susuz bir çölde çadırlarını kurmak zorunda kalırlar,su ihtiyaçlarını bazen 3 kilometre uzaklıktaki bir kaynaktan taşımayla sağlarlar,sıcağın altında çalışmaktan çeşitli hastalıklara yakalananlar olur.

Mehmet Çiçek:’’ Parasızlıktan dolayı 14 yaşındaki kızımı tarlalarda çalıştırmak zorunda kaldım ve kızım hastalığa yakalandı 2 yıldır tedavi görüyor ve tam anlamıyla iyileşti diyemiyorum.ve çalışamaz durumda ama o da çalışmasa ben bu aileyi nasıl geçindiririm. Şu anda kendisi çalışamadığı gibi bizim kazandığımız parayı da onun tedavi masraflarını karşılamak için harcıyoruz,anlayacağınız o ki;tamamen mağdur kaldık. Kış aylarında gündelikle çalışmak zorundayım,malum başka çalışanım yok,devletin bize bir iş sağlamasını bekliyorum ama çok zor gibi görünüyor.mesela oğlum üniversite mezunu,ataması yapılsaydı başımıza bunlar gelir miydi?en azından aylık sabit bir geliri olurdu. Bizim de bu denli sorunlarımız olmazdı’’ifadelerini kullandı.

Aralarında üniversite mezunlarının da bulunduğu işçiler,kimi ailesine yardım etmek derdinde,kimi geçimini sağlamak derdinde ama hepsinin şikayeti aynı: işsizlik. Bunlar üniversiteyi bitirdiler ama hayatlarında değişen hiçbir şey olmadı,yine aileleri ile birlikte gurbette yazın kavurucu sıcaklığı altında tarla başlarında çalışmaya mahkum kaldılar.bu durumu yaşayan işletme bölümü mezunu Eyyüp Çelik ’’eskiden bize okuyun hayatınızı kurtarın derlerdi.’’okuduk meslek sahibi olduk ama mesleğimizi yapamıyoruz,yani yapma imkanını tanımıyorlar bize,kpss puanı en uç noktada olduğu yetmezmiş gibi bir de torpil giriyor araya,haliyle ben ve benim durumumdakiler mağdur oluyoruz.devletin buna bir çözüm getirmesini bekliyoruz.yani anlayacağınız o ki okuduk ama hayatımızı kurtaramadık’’dedi.devlete olan sitemini dile getirerek şöyle konuştu:devlet ya iş verebileceği kadar öğrenci alsın üniversitelere ya da üniversite bitiren herkese iş imkanı sağlasın,ben yıllarca okul okudum tarla işlerini pek bilmem ama şimdi işsizlikten dolayı mecburen yapıyorum bu da bana çok zor geliyor,ben şimdi mesleğimin başında olacağıma fındık bahçesindeyim,benim gibi binlerce üniversite mezunu şu anda kimi soğan,kimi pamuk,kimi kayısı topluyor emeğimizin karşılığı bu olmamalıydı. tüm bunların yanında ben benim gibileri üstünde mahalle baskısı da var.üniversite okudular ama tarlada çalışıyorlar,şeklinde alay edenler var’’şeklinde ko